من اینجا برای تو ایستادم...

رفتی که من در نیمه ی تاریک این سیاره باشم

رفتی که مثله سایه ای روی زمین آواره باشم
رفتی و جای خالیت را در کنارم حس نکردی

رفتی و چیزی از عذابه انتظارم حس نکردی

میسوزم اما آتشه عشقه تو خاموشی ندارد

میمیرم اما داغه چشمانت فراموشی ندارد
باید مرا باور کنی تنهاترین مرد زمینم

تو در طلوع تازه ای من در غروب آخرینم

من بی تو در شبهای دلتنگی اسیرم باورم کن

من بی تو مثله تک درختی در کویرم باورم کن
زیبای من در جشن میلاد تو و زیبایی تو

من آخرین شمعم که میخواهم بمیرم

باورم کن باورم کن

 

بعد از مدتها یکی از بهترین آهنگهایی که گوش کردم مخصوصا اونجا که میگه "رفتی که من در نیمه ی تاریک این سیاره باشم" و به راستی که بی نور وجودت مرا تاریکی مطلق احاطه کرده جان و جهانم

خیلی دوستت دارم خیلی دوستت دارم

به نظرم حتی اگه هر لحظه و هر ثانیه و هر نفس بگم دوستت دارم کمه

بمیرم برای دردات که هر روز اضافه میشه

لعنت به ابن دنیایی که اینطور به تو سخت میگیره 

اما جانانم غم به دلت راه نده من سفت و محکم پات وایسادم 

من این حال خرابت و این دل پر دردت و این غصه بی پایانت و خریدارم

بفروش به من به قیمت جونم و سبک شو 

جان و جهانم هیچی هیچی هیچی که نباشم قد یه حرف زدن ساده که هستم

با ایمان به این که حرفت پیشم امانت تا آخر این دنیا و اون دنیا 

پس نبینم تکی و تنها غصه بخوری

 دوستت دارم دوستت دارم

نفس جانم من اومدم تو این دنیا که تو رنگ تنهایی نبینی 

مبادا که من و بی استفاده کنی جانا

منتظرتم

شرح روزهای با تو...